İnsanların diğer insanları veya başka bir varlığı görmek üzere onun bulunduğu yere gitmeleridir. Ziyaretin en önemli kısmı, yolda geçen bölümüdür. Yani görülecek insan veya şeye doğru yol alırken geçilen merhaleler ziyaretin kendisinden daha önemlidir. Çünkü ziyaretten hasıl olacak adrenalinin tamamına yakını bu safhada salgılanır. Bu adrenalin ve daha adını bilmediğimiz bir çok hormon insanda heyecan adı verilen garip duyguyu meydana getirir. Bu duygu insanın peşinde koştuğu en önemli duygulardan biridir. Heyecan hissini yitirenler, hayatlarından sıkılır, içleri daralır, bazen çılgınca kabul edilebilecek şeyler yaparak bu hissi yaşamaya çalışırlar.
Ziyaret insanın insana yapacağı bir şey olabileceği gibi, insanın bir şehri, bir mekanı, bir mezarı görmeye gitmesi şeklinde de gerçekleşebilir. Bütün dinlerde “hac” olarak bilinen ve bazı mukaddes mekanların görmeye gidilmesi ile yerine getirilen bir ibadet şekli vardır. Bu ibadet şeklinin bütün dinlerde var olması ziyaretin çok derin bir fiil olduğunu göstermektedir.
Çinli bir filozof “ziyaret Tao’nun evini aramasıdır” demektedir. Tao’nun evsiz olduğunu bu sözden yola çıkarak anlamaktayız. Yani bizim dedelerimizin eski ifadesi ile lamekândır. Ziyaret, işte bu evsiz olan kudretin her görülmeye gidilen yerde bulunmaya çalışılmasına verilen addır. Bir ağacı, mezarı, mimari bir eseri, yada bir insanı ziyaret ettiğimizde mekandan münezzeh olan Tao’yu görmüş gibi oluruz. Aslında gidip gören de Tao’nun kendisi olduğuna göre Çinli filozofun bu sözünün doğru olduğunu kabul etmekteyiz.
orhan gazigil 